mirror of
https://github.com/Helsinki-NLP/OPUS-MT-train.git
synced 2024-12-12 07:03:01 +03:00
334 lines
19 KiB
Plaintext
334 lines
19 KiB
Plaintext
Ποῦ ἐστιν τὸ δένδρον;
|
||
τότε δὲ προδεδωκέναι πάντας ἂν ἔσχεν αἰτίᾱν.
|
||
Τί ποιεῖτε μετὰ τὰ ἔργα;
|
||
ἀκηκόατε, ἑωρᾱ́κατε, πεπόνθατε.
|
||
Ἔτλη θυτὴρ γενέσθαι θυγατρός, πολέμων ἀρωγᾱ́ν.
|
||
οὐ σύ μοι τῶνδʼ αἰτίᾱ;
|
||
τὰ πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει.
|
||
Ὁ οἶκος μικρός ἐστιν, ἀλλὰ καλός.
|
||
Ἀλλʼ ὤφελε Κῦρος ζῆν.
|
||
πᾶσαι σχεδὸν αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς τὸν νεών.
|
||
Τὸν παῖδα ὁρῶ.
|
||
Τί πάθω;
|
||
Ὁ Χριστὸς τὴν συγγνώμην ἐπαίδευσεν.
|
||
Ποῦ δῆτʼ ἂν εἶεν οἱ ξένοι;
|
||
λήψεται μισθὸν τάλαντον.
|
||
Tί ἀδικηθεὶς ὑπʼ ἐμοῦ νῦν ἐπιβουλεύεις μοι;
|
||
Ὁ Θωμᾶς αὐτουργός ἐστιν.
|
||
Μὴ πιστεύετε τοῖς ξένοις.
|
||
Ὁ φίλος τὸν φίλον παιδεύει.
|
||
Oὐδʼ ἔνι φροντίδος ἔγχος ᾧ τις ἀλέξεται.
|
||
μὴ δῆτʼ ἀδικηθῶ.
|
||
Αὐτουργός εἰμι.
|
||
μήποτʼ ὤφελον λιπεῖν τὴν Σκῦρον.
|
||
Ὁ Θωμᾶς ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ .
|
||
πάντα ῥεῖ.
|
||
φέρʼ ἐπʼ αὐτὴν ἴω.
|
||
Ὁ θεᾱσάμενος πᾶς ἄν τις ἀνὴρ ἡράσθη δᾱ́ϊος εἶναι.
|
||
Ὁ Θωμᾶς οὐ γεωργός ἐστιν.
|
||
ἡ νίκη τῆς στρατηγικῆς τέλος.
|
||
Φρονήσεως καὶ ἀληθείᾱς καὶ τῆς ψῡχῆς οὐκ ἐπιμελεῖ οὐδὲ φροντίζεις.
|
||
Ὁ Δικαιόπολιςς Ἀθηναῖός ἐστιν.
|
||
Τί ἐξελαύνετε ἡμᾶς;
|
||
Χαλεπός ἐστιν ὁ βίος.
|
||
ἀφῑ́εμέν σε, ἐπὶ τούτῳ μέντοι, ἐφʼ ᾧτε μηκέτι φιλοσοφεῖν.
|
||
οὐ μὴ πίθηται.
|
||
Ποῖ τις οὖν φύγῃ; ποῖ μολὼν μενῶ;
|
||
ἦ βαρυδαίμονα μήτηρ μʼ ἔτεκεν.
|
||
Tί εἶ;
|
||
Ἐν τοῖς ἀγροῖς πονοῦσιν.
|
||
Οὐ πιστεύω τῷ Θωμᾷ.
|
||
Μίνως τὸ λῃστικὸν καθῇρει τοῦ τᾱ̀ς προσόδους μᾶλλον ἰέναι αὐτῷ.
|
||
ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν· οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο.
|
||
Μὴ σοὺς διαφθείρῃ γάμους.
|
||
Δίκαιον εὖ πρᾱ́ττοντα μεμνῆσθαι θεοῦ.
|
||
ἥδε ναῦς δύεται.
|
||
εἶτα ταῦτʼ οὗτοι πεισθῶσιν ὑπὲρ αὑτῶν σε ποιεῖν;
|
||
Ἐλθὲ δεῦρο καὶ συλλάμβανε.
|
||
Ἡ τήθη μου ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ.
|
||
Ἱππίᾱς ἔσχε τὴν ἀρχήν.
|
||
Ἡμῖν γʼ ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίᾱς ἀγωνιστέον.
|
||
τί δῆτα μέλλεις μὴ οὐ γεγωνίσκειν τὸ πᾶν;
|
||
ὑπαί τις ἀρβύλᾱς λῡ́οι, μή τις πρόσωθεν ὄμματος βάλοι φθόνος.
|
||
Τί λέγει;
|
||
Πόθεν ὁ λόγος;
|
||
ἅπᾱς δὲ τρᾱχὺς ὅστις ἂν νέον κρατῇ
|
||
Nηλεῶς ὧδʼ ἐρρύθμισμαι, Ζηνὶ δυσκλεὴς θέᾱ.
|
||
Εὖ ξυνεῖεν εἰσαεὶ θεοί.
|
||
Οὐ πιστεύομεν αὐτῷ.
|
||
ταῦτα πρᾱ́ξᾱς ἐκέρδαινον μὲν οὐδὲν, ἐμαυτὸν δʼ εἰς κίνδῡνον καθῑ́στην.
|
||
πείσομαι μᾶλλον τῷ θεῷ ἤ ῡ̔μῖν.
|
||
Ἡ γυνὴ πονεῖ.
|
||
Tί οὖν ἐστι τοῦτο; ἀπιστίᾱ. ταύτην φυλάττετε, ταύτης ἀντέχεσθε.
|
||
Τὸν Θεὸν ἔκτεινα.
|
||
Μὴ πίστευε τοῖς ξένοις.
|
||
Τοῦτο τὸ δένδρον κακοὺς καρποὺς φέρει.
|
||
Διὰ τί οὐ μένετε;
|
||
οὐ τῶν νῑκώντων ἐστὶ τὰ ὅπλα παραδιδόναι.
|
||
Ὤ Ζεῦ, ὁ κλῆρος οὐ πολὺν σῖτον παρέχει.
|
||
τίς ποτε ἀγλαᾱ̀ς ἔβᾱς Θήβᾱς;
|
||
Ποῦ ἐστιν τὸ βιβλίον;
|
||
μηδεὶς ῡ̔μῶν λεγέτω.
|
||
Εἴς, δύο, τρεῖς, τέσσαρες, πέντε, ἕξ, ἑπτά, ὀκτώ, ἐννέα, δέκα.
|
||
Ἡ ἀγορὰ μεγάλη ἐστίν.
|
||
Μὴ πίστευε αὐτῷ.
|
||
παῦσαι, μὴ ἐφευρεθῇς ἄνους.
|
||
Ὁ Θωμᾶς πονεῖ ἐκεῖ.
|
||
Τὰ θηρία ἔτρεχε διὰ τοῦ πεδίου.
|
||
Ὁ ἥλιος ἀνατέλλει.
|
||
Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται.
|
||
Γράμματα μαθεῖν δεῖ καὶ μαθόντα νοῦν ἔχειν.
|
||
Ποῦ ἐστιν ὁ κύων;
|
||
Σπονδᾱ̀ς ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ;
|
||
Φίλος ἐστίν.
|
||
Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
|
||
Ὁ Θωμᾶς τε καὶ ἡ Μαρία ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
|
||
Οὐδὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ· χρῆν μέντοι.
|
||
ἀμπλάκω τοῦ σοῦ μόρου;
|
||
προειστήκει τοῦ ξενικοῦ.
|
||
Ποῦ ἐστιν ὁ ἄνθρωπος;
|
||
Πρὸς τὸν οἶκον βαδίζω.
|
||
Τίς εἶναι θέλεις, σαυτῷ πρῶτον εἰπέ: εἶθ' οὕτως ποίει ἃ ποιεῖς.
|
||
Τί λέγετε;
|
||
Ποῖ βαίνετον;
|
||
Ἆρα οὔκ εἶδες αὐτὴν κατὰ τύχην χθές;
|
||
Ὁ ἀθλητὴς ἰσχυρός τε καὶ ἐλαφρός ἐστιν.
|
||
Πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει.
|
||
ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι.
|
||
Ὁ ἐλέφας ἦν μόνος καὶ ἄθυμος.
|
||
ἀκηκόατε, ἑωρκατε, πεπόνθατε, ἔχετε· δικάζετε.
|
||
Ὅτι δ᾿ οὐκ ἔστιν αἴσθησις ἑτέρα παρὰ τὰς πέντε ἐκ τῶνδε πιστεύσειεν ἄν τις.
|
||
Ἀγαπητοί, πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς ἡμῶν σωτηρίας ἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.
|
||
ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως, μηδὲν ἐργαζομένους ἀλλὰ περιεργαζομένους·
|
||
πλάνην φράσω, ἥν ἐγγράφου σὺ μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν.
|
||
οὐ φθονῶν τοῖς φανερῶς πλουτοῦσιν ἐφαίνετο.
|
||
Ἄοκνος ἦν.
|
||
Τί ἔχεις ἐν τῇ δεξιᾷ;
|
||
διετέλουν χρώμενοι τοῖς τῶν πολεμίων τοξεύμασι.
|
||
Γεωργός εἰμι.
|
||
Ἥξεις Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον.
|
||
Γιγνώσκομεν τοὺς κινδύνους.
|
||
Ἀεὶ πονεῖ ὁ Θωμᾶς.
|
||
οὔτοι συνέχθειν ἀλλὰ συμφιλεῖν ἐφῦν.
|
||
Χαῖρε. Ποῖ βαίνεις;
|
||
ἐμοὶ δʼ ἔλασσον Zηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.
|
||
δεῦρο ἐξαναστῶμεν εἰς τὴν αὐλὴν καὶ περιιόντες αὐτοῦ διατρῑ́ψωμεν, εἶτα ἴωμεν.
|
||
ἆρα προσδοκᾶν αὐτοὺς τοιαῦτα πείθεσθαι οἴεσθε;
|
||
πλοῦτος τὸ τῆς οἰκονομικῆς τέλος ἐστίν.
|
||
Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶν τέλειοι γίνεσθε.
|
||
βοήθει.
|
||
Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα.
|
||
Ἐὰν ζητῆις χαλῶς, εὑρήσεις.
|
||
Ἐν τοῖς ἀγροῖς πονεῖ.
|
||
Ἐκλεγόμενος τὸν ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν.
|
||
Οὐ πιστεύομεν τοῖς ξένοις.
|
||
Ἀλλά νιν κομίζετʼ εἴσω, δμῶες.
|
||
Ἐν κινδύνῳ ἐσμέν.
|
||
Τοῦτο τὸ δένδρον οὐ φέρει καρπούς.
|
||
Ποῦ ἐστιν ὁ ἥλιος;
|
||
Ὁ οἶκος ὁ τοῦ Θωμᾶς μέγας ἐστίν.
|
||
διαφορὰ δὲ τις φαίνεται τῶν νόμων.
|
||
Ἄλλος ἀνέστη ἐπιδεικνῡ̀ς τὴν εὐήθειαν τοῦ τὰ πλοῖα αἰτεῖν κελεύοντος, ὥσπερ πάλιν τὸν στόλον Κῡ́ρου ποιουμένου.
|
||
ἤδη δέ τινων ᾐσθόμην καὶ διὰ ταῦτα ἀχθομένων μοι.
|
||
ὅλοιο.
|
||
Βοηθεῖτε.
|
||
Mεγάλων ψῡχῶν ῑ̔εὶς οὐκ ἂν ἁμάρτοις.
|
||
Χαλεπὸς δέ ἐστιν ὁ βίος.
|
||
μὴ ἀποκρῑ́νωμαι, ἀλλʼ ἕτερον εἴπω;
|
||
Δέδοικα μὴ πληγῶν δἐει.
|
||
εὕρηκα
|
||
ταῦτα τοῖς φίλοις διεδίδου.
|
||
Οἱ γονεῖς μου ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκοῦσιν.
|
||
Ἀπολελοίπᾱσιν ἡμᾶς.
|
||
μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ.
|
||
σὺν τούτοις μαχούμεθα.
|
||
Ποῖ βαίνεις, ὦ παῖ;
|
||
Ὁ Θωμᾶς πονεῖ.
|
||
κλύειν ἂν οὐδʼ ἅπαξ ἐβουλόμην.
|
||
Ποῦ ἐστιν τὸ δεῖπνον;
|
||
τῆς ἡμετέρᾱς ἀμελείᾱς ἄν τις θείη δικαίως.
|
||
Ἐν οἴκῳ οἰκοῦμεν.
|
||
ἀνερρίφθω κύβος.
|
||
Ἥξεις Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον.
|
||
Ὁ Θωμᾶς ἄοκνός ἐστιν.
|
||
Οὐ πιστεύω αὐταῖς.
|
||
εἴθε σοι τότε συνεγενόμην.
|
||
τί φῶμεν πρὸς ταῦτα; ἄλλο τι ἢ ὁμολογῶμεν;
|
||
Ποῦ ἐστιν ἡ γυνή;
|
||
Σωκράτης ηὔχετο πρὸς τοὺς θεοὺς ἁπλῶς τᾱ̓γαθὰ διδόναι, ὡς τοὺς θεοὺς κάλλιστα εἰδότας.
|
||
ὁ ἣλιος καλὸς ἐστίν.
|
||
οὐ μὴ λαλήσεις.
|
||
ἠγανάκτουν ἄν.
|
||
Ἰσχυρός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος.
|
||
Εἰ γὰρ τοσαύτην δύναμιν εἶχον.
|
||
ὁ δὲ Ἔρως ζεῦγος ἴδιον ἠθέλησε συμπλέξαι
|
||
Μιμνήσκεις κακῶν.
|
||
Σπεῦδε βραδέως.
|
||
Oἰνόη ἐτετείχιστο.
|
||
Oὔκ ὑπήρχον ἄλλοι ἐλέφαντες ἐγγύς
|
||
Τί ποιεῖτε;
|
||
Τί ὁρᾷς;
|
||
Νὺξ ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις δεινή.
|
||
ἀναμνήσω ῡ̔μᾶς καὶ τοὺς τῶν προγόνων κινδῡ́νους.
|
||
Ταύτης οὖν ἰδὼν τὸ κάλλος διελογιζόμην ἐν τῇ καρδίᾳ μου.
|
||
ἄπειρος ὁ νεὸς τῶν κατὰ τὸν βίον πράξεων.
|
||
Ποῖ ᾔει;
|
||
Νῦν δὲ ὁ ἥλιος ἀνατέλλει.
|
||
Σπονδαὶ μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ ἢ προϊοῦσι πόλεμος.
|
||
Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν.
|
||
Τὸν ψόφον ἀκούω.
|
||
Ὁ Δικαιὀπολις ἐκβαίνει ἐκ τοῦ οἴκου καὶ καλεῖ τὸν δουλόν.
|
||
Ποῖ βαίνεις, ὦ Θωμᾶ;
|
||
Βούλομαι πρὸς τὸ ἄστυ πορεύεσθαι.
|
||
Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω· ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται.
|
||
Τί ἐν νῷ ἔχει ὁ Θωμᾶς;
|
||
πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι.
|
||
Ὁ Θωμᾶς φίλος ἐστίν.
|
||
Τί ὁρᾷ;
|
||
τί γὰρ ἄλλʼ ἂν ἀπολαύσαιμι τοῦ μαθήματος;
|
||
ταῦτα γὰρ καλῶς ἐγὼ εἰδὼς διώλεσα.
|
||
Μάλα ἀνδρεῖος εἶ.
|
||
ἓν ἑκάτερον, ἀμφότερα δὲ δύο.
|
||
ἐδόκει μοι ταύτῃ πειρᾶσθαι σωθῆναι.
|
||
Ὁδός ἐστιν ἡ θάλασσα, διότι εἰς τὰς νήσους ἄγει.
|
||
οὐδεὶς μηκέτι μείνῃ τῶν πολεμίων.
|
||
πολλάκις ἐθαύμασα.
|
||
Τὸ βιβλίον ὁρῶ.
|
||
Ὁ Θωμᾶς πρὸς τὴν στέγην βλέπει.
|
||
Ἔχω φίλον.
|
||
Γεωργός ἐστιν.
|
||
ἄλλως ἐχέτω.
|
||
Εὐθὺς Ἀριαῖος ἀφεστήξει: ὥστε φίλος ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται.
|
||
ἀλλὰ δὴ φυγῆς τῑμήσωμαι;
|
||
Ὁ βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρή, ὁ δὲ καιρὸς ὀξύς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή.
|
||
πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν.
|
||
μένειν γὰρ ἐξῆν.
|
||
τῶν πόνων πωλοῦσιν ἡμῖν πάντα τᾱ̓γάθʼ οἱ θεοί.
|
||
Ὁ Δικαιόπολις βραδέως ἐκβαίνει έκ τοῦ οἴκου.
|
||
ἀδικεῖ τοὺς νέους διαφθείρων.
|
||
ἡμεῖς ἀδύνατοι ὁρῶμεν ὄντες περιγενέσθαι.
|
||
Μηχαναὶ πολλαί εἰσιν ὥστε διαφεύγειν θάνατον.
|
||
Μὴ φρόντιζε.
|
||
Ἀλγῶ πάλαι δὴ τἀπὶ σοὶ στένων κακά.
|
||
Τί λέγει ἡ ἀλώπηξ;
|
||
Tοιούτους ἐπιπέμπουσί μοι, οἷς ῡ̔μεῖς οὐκ ἂν δικαίως πιστεύοιτε.
|
||
Ὁ Θωμᾶς πρὸς τὴν γῆν βλέπει.
|
||
Μὴ φεῦγε.
|
||
Οὐκ αἴτιος ἔγωγε.
|
||
Ἐβουλόμην ἂν αὐτοὺς ἀληθῆ λέγειν· μετῆν γὰρ ἂν καὶ ἐμοὶ τούτου τᾱ̓γαθοῦ μέρος.
|
||
Μὴ πιστεύετε αὐτῷ.
|
||
Κακῶς γράφει.
|
||
Οὐ πιστεύω αὐτοῖς.
|
||
μηδὲν ἄγαν.
|
||
Οὐ βούλομαι πορεύεσθαι εἰς τὸ διδασκαλεῖον.
|
||
πρὸς ποῖον ἂν ἔπλει;
|
||
εἰ δ' οὕτω πειρατέον περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ' ἐστι.
|
||
ἔδει γὰρ τὸ καὶ τὸ ποιῆσαι καὶ τὸ μὴ ποιῆσαι.
|
||
οὕτω νικήσαιμί τʼ ἐγὼ καὶ νομιζοίμην σοφός.
|
||
Ἀγαπῶ σε.
|
||
Ὁ Θωμᾶς ἄνθρωπον ἀπέκτονεν.
|
||
Οὔκουν ἐρεῖς ποτε;
|
||
Πρὸς τὸν Μέλιτταν βλέπω.
|
||
ᾔσθετʼ ἠδικημένη.
|
||
Τί ἔχεις ἐν τῇ δεξιᾷ;
|
||
Τί ἂν φανερὸς γενόμενος ὑφʼ ῡ̔μῶν ἔπασχον;
|
||
Ὁ μὲν οὖν Χαιρέας οἴκαδε μετὰ τοῦ τραύματος μόλις ἀπῄει.
|
||
Οὐ πιστεύουσιν αὐτῇ.
|
||
Δύο αἰλούρους ἔχω.
|
||
Πιθεῖν Τιτᾶνας οὐκ ἠδυνήθην.
|
||
Ἡ ὁδὸς μακρά ἐστιν.
|
||
πολλῶν τὰ χρήματ᾿ αἴτι᾿ ἀνθρώποις κακῶν.
|
||
Ποῦ ἐστιν ὁ Θωμᾶς;
|
||
Οὐκ ἀποθνῄσκω.
|
||
νόμος πάντων βασιλεύς.
|
||
Ἡ οἰκία ἡ τοῦ Θωμᾶς μεγάλη ἐστίν.
|
||
θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνή, κακὰ τρία.
|
||
Μικρὸς γάρ ἐστιν ὁ αγρός, μακρὸς δὲ ὁ πόνος.
|
||
καλόν τοι γλῶσσʼ ὅτῳ πιστὴ παρῇ.
|
||
Μή ἀναμένωμεν ἄλλους.
|
||
τότε δὲ ἀφειστήκεσαν.
|
||
Ἐν τῷ ἄστει οἰκεῖ.
|
||
Ὁ ἄνθρωπος τὸν οἶκον φιλεῖ.
|
||
Τὸν οὐρανὸν ὁρῶ.
|
||
μῶν τί σε ἀδικεῖ;
|
||
Τὸν Θωμᾶν ἔκτεινα.
|
||
Ὁ Θωμᾶς τίγριν ἀπέκτονεν.
|
||
πρὸς βίᾱν δʼ οὐκ ἂν λάβοις.
|
||
Οὐ πιστεύομεν αὐτῇ.
|
||
Ὁ Θωμᾶς σῶς ἐστιν.
|
||
Μηδεὶς εἴπῃ.
|
||
Τί λέγει ὁ Θωμᾶς;
|
||
Ἄοκνός εἰμι.
|
||
τούτου τίς ἄν σοι τᾱ̓νδρὸς δρᾶν ἀμείνων ηὑρέθη;
|
||
Αἱ βόες ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
|
||
Τὴν κόρην ὁρῶ.
|
||
Τί λέγεις;
|
||
Ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ ἦν.
|
||
σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς ἔχει τέλος.
|
||
μηδενὶ τοῦτο παραστῇ.
|
||
Τοῖς πράγμασιν γὰρ οὐχὶ θυμοῦσθαι χρεών˙ μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδέν.
|
||
Ὁ Θωμᾶς ἰσχυρός ἐστιν.
|
||
Ὁ Θωμᾶς καλῶς γράφει.
|
||
ποῦ ἐστιν ὁ παῖς;
|
||
Ἀγαπῶ σε.
|
||
κακὸν φέρουσι καρπον οἱ κακοὶ φιλοι.
|
||
Τὰ πρόβατα ἐν τῷ αὐλίῳ ἐστίν.
|
||
Εὖ γε.
|
||
ἥξει γὰρ αὐτά.
|
||
τῇ στρατιᾷ ἀπέδωκε μισθόν.
|
||
Τίς εἶ σύ;
|
||
Στράτευμα συνελέγετο.
|
||
μολὼν λαβέ!
|
||
δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω.
|
||
τὸ τῆς ἰατρικῆς τέλος ὑγίειά ἐστιν.
|
||
Τὸν ἄνθρωπον ὁρῶ.
|
||
Oὔποτε ἐπαυόμην ἡμᾶς οἰκτῑ́ρων.
|
||
Ἔδωκα αὐτῇ.
|
||
Οὖτις ἐμοί γ' ὄνομα.
|
||
Ἦν μὲν οὖν τῆς θαλάττης πλησίον κώμη.
|
||
Ἐγώ πονῶ καὶ ἀεὶ μάλα κάμνω.
|
||
Οὐ πιστεύουσι τῷ Θωμᾷ.
|
||
οὐκ ἔσχε τὴν γνώμην.
|
||
Ὁ Θωμᾶς κακῶς γράφει.
|
||
Tὰ ζῷα τρέχει.
|
||
τέχνη δʼ ἀνάγκης ἀσθενεστέρᾱ μακρῷ.
|
||
Οὐ πιστεύω τοῖς ξένοις.
|
||
Δεῦρο ἐλθὲ καὶ βλέπε.
|
||
τί ἐστιν ὃ μίαν ἔχον φωνὴν τετράπουν καὶ δίπουν καὶ τρίπουν γίνεται;
|
||
Τί ἐν νῷ ἔχουσιν;
|
||
εὕρηκα!
|
||
Οἱ φίλοι μου ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
|
||
Καιρός ἐστι δειπνεῖν.
|
||
ἰτέον οὖν ἐπὶ ἅπαντας τούς τι δοκοῦντας εἰδέναι.
|
||
Ποῖ βαίνεις;
|
||
ποίᾱς πάτρᾱς ἂν ἢ γένους ῡ̔μᾶς ποτε τύχοιμʼ ἂν εἰπών;
|
||
Οὐ γεωργοί εἰσιν.
|
||
κάκιστα δὴ μακρῷ κάτειμι.
|
||
πάντα ῥεῖ.
|
||
διαφορὰ δὲ τις φαίνεται τῶν νόμων.
|
||
Ἐν οἰκίᾳ οἰκοῦμεν.
|
||
Τὸ μὲν οὖν πλοῖον πλεῖ, ὁ δὲ κυβερνήτης πρὸς τὴν γῆν βλέπει.
|
||
Ποῦ ἐστιν ὁ ἵππος;
|
||
Ποῖ βαίνετε ὑμεῖς;
|
||
Ποῦ ἐστιν ἡ ὁδός;
|
||
Μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν.
|
||
εἴθε σε μήποτʼ εἰδόμᾱν.
|
||
αἰσχρὸν ῡ̔μῖν καὶ ἡντινοῦν δίκην ἀπολιπεῖν ἥντινά τις βούλοιτο παρὰ τούτων λαμβάνειν.
|
||
Ἡδὺν ὕπνον κάθευδε.
|
||
Οὐκοῦν πόροις ἂν τήνδε δωρεᾱ̀ν ἐμοί;
|
||
Ὁ οἶκος μικρός ἐστιν.
|
||
Ἐν οἰκίᾳ οἰκοῦσιν.
|
||
Αὐτὸς ξυνειδώς φησιν;
|
||
Διὰ τί οὐ μένεις;
|
||
Tῶν πημονῶν μάλιστα λῡποῦσʼ αἵ φανῶσʼ αὐθαίρετοι.
|
||
Οὐ πιστεύω αὐτῇ.
|
||
Oὗτος, τί ποιεῖς;
|
||
Αὐδῶμαι δὲ παῖς Ἀχιλλέως, Nεοπτόλεμος.
|
||
Ὁ Θωμᾶς τὴν μήρινθον ζητεῖ.
|
||
Ἔχω φίλους.
|
||
Ὁ Δικαιόπολις οὐ πάρεστιν.
|
||
Nῦν ἐπαινῶ σε ἐφʼ οἷς λέγεις τε καὶ πρᾱ́ττεις.
|
||
δέσποτα, μέμνεο τῶν Ἀθηναίων.
|
||
ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν.
|
||
Ἰσχυρά ἐστιν.
|