OPUS-MT-train/work-spm/grc-en/test/Tatoeba.src
2020-01-17 12:43:53 +02:00

334 lines
19 KiB
Plaintext
Raw Blame History

This file contains ambiguous Unicode characters

This file contains Unicode characters that might be confused with other characters. If you think that this is intentional, you can safely ignore this warning. Use the Escape button to reveal them.

Ποῦ ἐστιν τὸ δένδρον;
τότε δὲ προδεδωκέναι πάντας ἂν ἔσχεν αἰτίᾱν.
Τί ποιεῖτε μετὰ τὰ ἔργα;
ἀκηκόατε, ἑωρᾱ́κατε, πεπόνθατε.
Ἔτλη θυτὴρ γενέσθαι θυγατρός, πολέμων ἀρωγᾱ́ν.
οὐ σύ μοι τῶνδʼ αἰτίᾱ;
τὰ πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει.
Ὁ οἶκος μικρός ἐστιν, ἀλλὰ καλός.
Ἀλλʼ ὤφελε Κῦρος ζῆν.
πᾶσαι σχεδὸν αἱ γυναῖκες ἀπῆλθον εἰς τὸν νεών.
Τὸν παῖδα ὁρῶ.
Τί πάθω;
Ὁ Χριστὸς τὴν συγγνώμην ἐπαίδευσεν.
Ποῦ δῆτʼ ἂν εἶεν οἱ ξένοι;
λήψεται μισθὸν τάλαντον.
Tί ἀδικηθεὶς ὑπʼ ἐμοῦ νῦν ἐπιβουλεύεις μοι;
Ὁ Θωμᾶς αὐτουργός ἐστιν.
Μὴ πιστεύετε τοῖς ξένοις.
Ὁ φίλος τὸν φίλον παιδεύει.
Oὐδʼ ἔνι φροντίδος ἔγχος ᾧ τις ἀλέξεται.
μὴ δῆτʼ ἀδικηθῶ.
Αὐτουργός εἰμι.
μήποτʼ ὤφελον λιπεῖν τὴν Σκῦρον.
Ὁ Θωμᾶς ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ .
πάντα ῥεῖ.
φέρʼ ἐπʼ αὐτὴν ἴω.
Ὁ θεᾱσάμενος πᾶς ἄν τις ἀνὴρ ἡράσθη δᾱ́ϊος εἶναι.
Ὁ Θωμᾶς οὐ γεωργός ἐστιν.
ἡ νίκη τῆς στρατηγικῆς τέλος.
Φρονήσεως καὶ ἀληθείᾱς καὶ τῆς ψῡχῆς οὐκ ἐπιμελεῖ οὐδὲ φροντίζεις.
Ὁ Δικαιόπολιςς Ἀθηναῖός ἐστιν.
Τί ἐξελαύνετε ἡμᾶς;
Χαλεπός ἐστιν ὁ βίος.
ἀφῑ́εμέν σε, ἐπὶ τούτῳ μέντοι, ἐφʼ ᾧτε μηκέτι φιλοσοφεῖν.
οὐ μὴ πίθηται.
Ποῖ τις οὖν φύγῃ; ποῖ μολὼν μενῶ;
ἦ βαρυδαίμονα μήτηρ μʼ ἔτεκεν.
Tί εἶ;
Ἐν τοῖς ἀγροῖς πονοῦσιν.
Οὐ πιστεύω τῷ Θωμᾷ.
Μίνως τὸ λῃστικὸν καθῇρει τοῦ τᾱ̀ς προσόδους μᾶλλον ἰέναι αὐτῷ.
ἐμὲ μὲν γὰρ οὐδὲν ἂν βλάψειεν· οὐδὲ γὰρ ἂν δύναιτο.
Μὴ σοὺς διαφθείρῃ γάμους.
Δίκαιον εὖ πρᾱ́ττοντα μεμνῆσθαι θεοῦ.
ἥδε ναῦς δύεται.
εἶτα ταῦτʼ οὗτοι πεισθῶσιν ὑπὲρ αὑτῶν σε ποιεῖν;
Ἐλθὲ δεῦρο καὶ συλλάμβανε.
Ἡ τήθη μου ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ.
Ἱππίᾱς ἔσχε τὴν ἀρχήν.
Ἡμῖν γʼ ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίᾱς ἀγωνιστέον.
τί δῆτα μέλλεις μὴ οὐ γεγωνίσκειν τὸ πᾶν;
ὑπαί τις ἀρβύλᾱς λῡ́οι, μή τις πρόσωθεν ὄμματος βάλοι φθόνος.
Τί λέγει;
Πόθεν ὁ λόγος;
ἅπᾱς δὲ τρᾱχὺς ὅστις ἂν νέον κρατῇ
Nηλεῶς ὧδʼ ἐρρύθμισμαι, Ζηνὶ δυσκλεὴς θέᾱ.
Εὖ ξυνεῖεν εἰσαεὶ θεοί.
Οὐ πιστεύομεν αὐτῷ.
ταῦτα πρᾱ́ξᾱς ἐκέρδαινον μὲν οὐδὲν, ἐμαυτὸν δʼ εἰς κίνδῡνον καθῑ́στην.
πείσομαι μᾶλλον τῷ θεῷ ἤ ῡ̔μῖν.
Ἡ γυνὴ πονεῖ.
Tί οὖν ἐστι τοῦτο; ἀπιστίᾱ. ταύτην φυλάττετε, ταύτης ἀντέχεσθε.
Τὸν Θεὸν ἔκτεινα.
Μὴ πίστευε τοῖς ξένοις.
Τοῦτο τὸ δένδρον κακοὺς καρποὺς φέρει.
Διὰ τί οὐ μένετε;
οὐ τῶν νῑκώντων ἐστὶ τὰ ὅπλα παραδιδόναι.
Ὤ Ζεῦ, ὁ κλῆρος οὐ πολὺν σῖτον παρέχει.
τίς ποτε ἀγλαᾱ̀ς ἔβᾱς Θήβᾱς;
Ποῦ ἐστιν τὸ βιβλίον;
μηδεὶς ῡ̔μῶν λεγέτω.
Εἴς, δύο, τρεῖς, τέσσαρες, πέντε, ἕξ, ἑπτά, ὀκτώ, ἐννέα, δέκα.
Ἡ ἀγορὰ μεγάλη ἐστίν.
Μὴ πίστευε αὐτῷ.
παῦσαι, μὴ ἐφευρεθῇς ἄνους.
Ὁ Θωμᾶς πονεῖ ἐκεῖ.
Τὰ θηρία ἔτρεχε διὰ τοῦ πεδίου.
Ὁ ἥλιος ἀνατέλλει.
Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται.
Γράμματα μαθεῖν δεῖ καὶ μαθόντα νοῦν ἔχειν.
Ποῦ ἐστιν ὁ κύων;
Σπονδᾱ̀ς ἢ πόλεμον ἀπαγγελῶ;
Φίλος ἐστίν.
Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.
Ὁ Θωμᾶς τε καὶ ἡ Μαρία ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
Οὐδὲ θαμίζεις ἡμῖν καταβαίνων εἰς τὸν Πειραιᾶ· χρῆν μέντοι.
ἀμπλάκω τοῦ σοῦ μόρου;
προειστήκει τοῦ ξενικοῦ.
Ποῦ ἐστιν ὁ ἄνθρωπος;
Πρὸς τὸν οἶκον βαδίζω.
Τίς εἶναι θέλεις, σαυτῷ πρῶτον εἰπέ: εἶθ' οὕτως ποίει ἃ ποιεῖς.
Τί λέγετε;
Ποῖ βαίνετον;
Ἆρα οὔκ εἶδες αὐτὴν κατὰ τύχην χθές;
Ὁ ἀθλητὴς ἰσχυρός τε καὶ ἐλαφρός ἐστιν.
Πάντα ῥεῖ καὶ οὐδὲν μένει.
ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι.
Ὁ ἐλέφας ἦν μόνος καὶ ἄθυμος.
ἀκηκόατε, ἑωρκατε, πεπόνθατε, ἔχετε· δικάζετε.
Ὅτι δ᾿ οὐκ ἔστιν αἴσθησις ἑτέρα παρὰ τὰς πέντε ἐκ τῶνδε πιστεύσειεν ἄν τις.
Ἀγαπητοί, πᾶσαν σπουδὴν ποιούμενος γράφειν ὑμῖν περὶ τῆς κοινῆς ἡμῶν σωτηρίας ἀνάγκην ἔσχον γράψαι ὑμῖν παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.
ἀκούομεν γάρ τινας περιπατοῦντας ἐν ὑμῖν ἀτάκτως, μηδὲν ἐργαζομένους ἀλλὰ περιεργαζομένους·
πλάνην φράσω, ἥν ἐγγράφου σὺ μνήμοσιν δέλτοις φρενῶν.
οὐ φθονῶν τοῖς φανερῶς πλουτοῦσιν ἐφαίνετο.
Ἄοκνος ἦν.
Τί ἔχεις ἐν τῇ δεξιᾷ;
διετέλουν χρώμενοι τοῖς τῶν πολεμίων τοξεύμασι.
Γεωργός εἰμι.
Ἥξεις Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον.
Γιγνώσκομεν τοὺς κινδύνους.
Ἀεὶ πονεῖ ὁ Θωμᾶς.
οὔτοι συνέχθειν ἀλλὰ συμφιλεῖν ἐφῦν.
Χαῖρε. Ποῖ βαίνεις;
ἐμοὶ δʼ ἔλασσον Zηνὸς ἢ μηδὲν μέλει.
δεῦρο ἐξαναστῶμεν εἰς τὴν αὐλὴν καὶ περιιόντες αὐτοῦ διατρῑ́ψωμεν, εἶτα ἴωμεν.
ἆρα προσδοκᾶν αὐτοὺς τοιαῦτα πείθεσθαι οἴεσθε;
πλοῦτος τὸ τῆς οἰκονομικῆς τέλος ἐστίν.
Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν, ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶν τέλειοι γίνεσθε.
βοήθει.
Ἓν οἶδα ὅτι ουδὲν οἶδα.
Ἐὰν ζητῆις χαλῶς, εὑρήσεις.
Ἐν τοῖς ἀγροῖς πονεῖ.
Ἐκλεγόμενος τὸν ἐπιτήδειον ἔπαισεν ἄν.
Οὐ πιστεύομεν τοῖς ξένοις.
Ἀλλά νιν κομίζετʼ εἴσω, δμῶες.
Ἐν κινδύνῳ ἐσμέν.
Τοῦτο τὸ δένδρον οὐ φέρει καρπούς.
Ποῦ ἐστιν ὁ ἥλιος;
Ὁ οἶκος ὁ τοῦ Θωμᾶς μέγας ἐστίν.
διαφορὰ δὲ τις φαίνεται τῶν νόμων.
Ἄλλος ἀνέστη ἐπιδεικνῡ̀ς τὴν εὐήθειαν τοῦ τὰ πλοῖα αἰτεῖν κελεύοντος, ὥσπερ πάλιν τὸν στόλον Κῡ́ρου ποιουμένου.
ἤδη δέ τινων ᾐσθόμην καὶ διὰ ταῦτα ἀχθομένων μοι.
ὅλοιο.
Βοηθεῖτε.
γάλων ψῡχῶν ῑ̔εὶς οὐκ ἂν ἁμάρτοις.
Χαλεπὸς δέ ἐστιν ὁ βίος.
μὴ ἀποκρῑ́νωμαι, ἀλλʼ ἕτερον εἴπω;
Δέδοικα μὴ πληγῶν δἐει.
εὕρηκα
ταῦτα τοῖς φίλοις διεδίδου.
Οἱ γονεῖς μου ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκοῦσιν.
Ἀπολελοίπᾱσιν ἡμᾶς.
μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ.
σὺν τούτοις μαχούμεθα.
Ποῖ βαίνεις, ὦ παῖ;
Ὁ Θωμᾶς πονεῖ.
κλύειν ἂν οὐδʼ ἅπαξ ἐβουλόμην.
Ποῦ ἐστιν τὸ δεῖπνον;
τῆς ἡμετέρᾱς ἀμελείᾱς ἄν τις θείη δικαίως.
Ἐν οἴκῳ οἰκοῦμεν.
ἀνερρίφθω κύβος.
Ἥξεις Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον.
Ὁ Θωμᾶς ἄοκνός ἐστιν.
Οὐ πιστεύω αὐταῖς.
εἴθε σοι τότε συνεγενόμην.
τί φῶμεν πρὸς ταῦτα; ἄλλο τι ἢ ὁμολογῶμεν;
Ποῦ ἐστιν ἡ γυνή;
Σωκράτης ηὔχετο πρὸς τοὺς θεοὺς ἁπλῶς τᾱ̓γαθὰ διδόναι, ὡς τοὺς θεοὺς κάλλιστα εἰδότας.
ὁ ἣλιος καλὸς ἐστίν.
οὐ μὴ λαλήσεις.
ἠγανάκτουν ἄν.
Ἰσχυρός ἐστιν ὁ ἄνθρωπος.
Εἰ γὰρ τοσαύτην δύναμιν εἶχον.
ὁ δὲ Ἔρως ζεῦγος ἴδιον ἠθέλησε συμπλέξαι
Μιμνήσκεις κακῶν.
Σπεῦδε βραδέως.
Oἰνόη ἐτετείχιστο.
Oὔκ ὑπήρχον ἄλλοι ἐλέφαντες ἐγγύς
Τί ποιεῖτε;
Τί ὁρᾷς;
Νὺξ ἐπῆλθεν ἀμφοτέροις δεινή.
ἀναμνήσω ῡ̔μᾶς καὶ τοὺς τῶν προγόνων κινδῡ́νους.
Ταύτης οὖν ἰδὼν τὸ κάλλος διελογιζόμην ἐν τῇ καρδίᾳ μου.
ἄπειρος ὁ νεὸς τῶν κατὰ τὸν βίον πράξεων.
Ποῖ ᾔει;
Νῦν δὲ ὁ ἥλιος ἀνατέλλει.
Σπονδαὶ μὲν μένουσιν, ἀπιοῦσι δὲ ἢ προϊοῦσι πόλεμος.
Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν.
Τὸν ψόφον ἀκούω.
Ὁ Δικαιὀπολις ἐκβαίνει ἐκ τοῦ οἴκου καὶ καλεῖ τὸν δουλόν.
Ποῖ βαίνεις, ὦ Θωμᾶ;
Βούλομαι πρὸς τὸ ἄστυ πορεύεσθαι.
Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω· ὅμως ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶς ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται.
Τί ἐν νῷ ἔχει ὁ Θωμᾶς;
πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι.
Ὁ Θωμᾶς φίλος ἐστίν.
Τί ὁρᾷ;
τί γὰρ ἄλλʼ ἂν ἀπολαύσαιμι τοῦ μαθήματος;
ταῦτα γὰρ καλῶς ἐγὼ εἰδὼς διώλεσα.
Μάλα ἀνδρεῖος εἶ.
ἓν ἑκάτερον, ἀμφότερα δὲ δύο.
ἐδόκει μοι ταύτῃ πειρᾶσθαι σωθῆναι.
Ὁδός ἐστιν ἡ θάλασσα, διότι εἰς τὰς νήσους ἄγει.
οὐδεὶς μηκέτι μείνῃ τῶν πολεμίων.
πολλάκις ἐθαύμασα.
Τὸ βιβλίον ὁρῶ.
Ὁ Θωμᾶς πρὸς τὴν στέγην βλέπει.
Ἔχω φίλον.
Γεωργός ἐστιν.
ἄλλως ἐχέτω.
Εὐθὺς Ἀριαῖος ἀφεστήξει: ὥστε φίλος ἡμῖν οὐδεὶς λελείψεται.
ἀλλὰ δὴ φυγῆς τῑμήσωμαι;
Ὁ βίος βραχύς, ἡ δὲ τέχνη μακρή, ὁ δὲ καιρὸς ὀξύς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερή, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή.
πάντοτε ζητεῖν τὴν ἀλήθειαν.
μένειν γὰρ ἐξῆν.
τῶν πόνων πωλοῦσιν ἡμῖν πάντα τᾱ̓γάθʼ οἱ θεοί.
Ὁ Δικαιόπολις βραδέως ἐκβαίνει έκ τοῦ οἴκου.
ἀδικεῖ τοὺς νέους διαφθείρων.
ἡμεῖς ἀδύνατοι ὁρῶμεν ὄντες περιγενέσθαι.
Μηχαναὶ πολλαί εἰσιν ὥστε διαφεύγειν θάνατον.
Μὴ φρόντιζε.
Ἀλγῶ πάλαι δὴ τἀπὶ σοὶ στένων κακά.
Τί λέγει ἡ ἀλώπηξ;
Tοιούτους ἐπιπέμπουσί μοι, οἷς ῡ̔μεῖς οὐκ ἂν δικαίως πιστεύοιτε.
Ὁ Θωμᾶς πρὸς τὴν γῆν βλέπει.
Μὴ φεῦγε.
Οὐκ αἴτιος ἔγωγε.
Ἐβουλόμην ἂν αὐτοὺς ἀληθῆ λέγειν· μετῆν γὰρ ἂν καὶ ἐμοὶ τούτου τᾱ̓γαθοῦ μέρος.
Μὴ πιστεύετε αὐτῷ.
Κακῶς γράφει.
Οὐ πιστεύω αὐτοῖς.
μηδὲν ἄγαν.
Οὐ βούλομαι πορεύεσθαι εἰς τὸ διδασκαλεῖον.
πρὸς ποῖον ἂν ἔπλει;
εἰ δ' οὕτω πειρατέον περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ' ἐστι.
ἔδει γὰρ τὸ καὶ τὸ ποιῆσαι καὶ τὸ μὴ ποιῆσαι.
οὕτω νικήσαιμί τʼ ἐγὼ καὶ νομιζοίμην σοφός.
Ἀγαπῶ σε.
Ὁ Θωμᾶς ἄνθρωπον ἀπέκτονεν.
Οὔκουν ἐρεῖς ποτε;
Πρὸς τὸν Μέλιτταν βλέπω.
ᾔσθετʼ ἠδικημένη.
Τί ἔχεις ἐν τῇ δεξιᾷ;
Τί ἂν φανερὸς γενόμενος ὑφʼ ῡ̔μῶν ἔπασχον;
Ὁ μὲν οὖν Χαιρέας οἴκαδε μετὰ τοῦ τραύματος μόλις ἀπῄει.
Οὐ πιστεύουσιν αὐτῇ.
Δύο αἰλούρους ἔχω.
Πιθεῖν Τιτᾶνας οὐκ ἠδυνήθην.
Ἡ ὁδὸς μακρά ἐστιν.
πολλῶν τὰ χρήματ᾿ αἴτι᾿ ἀνθρώποις κακῶν.
Ποῦ ἐστιν ὁ Θωμᾶς;
Οὐκ ἀποθνῄσκω.
νόμος πάντων βασιλεύς.
Ἡ οἰκία ἡ τοῦ Θωμᾶς μεγάλη ἐστίν.
θάλασσα καὶ πῦρ καὶ γυνή, κακὰ τρία.
Μικρὸς γάρ ἐστιν ὁ αγρός, μακρὸς δὲ ὁ πόνος.
καλόν τοι γλῶσσʼ ὅτῳ πιστὴ παρῇ.
Μή ἀναμένωμεν ἄλλους.
τότε δὲ ἀφειστήκεσαν.
Ἐν τῷ ἄστει οἰκεῖ.
Ὁ ἄνθρωπος τὸν οἶκον φιλεῖ.
Τὸν οὐρανὸν ὁρῶ.
μῶν τί σε ἀδικεῖ;
Τὸν Θωμᾶν ἔκτεινα.
Ὁ Θωμᾶς τίγριν ἀπέκτονεν.
πρὸς βίᾱν δʼ οὐκ ἂν λάβοις.
Οὐ πιστεύομεν αὐτῇ.
Ὁ Θωμᾶς σῶς ἐστιν.
Μηδεὶς εἴπῃ.
Τί λέγει ὁ Θωμᾶς;
Ἄοκνός εἰμι.
τούτου τίς ἄν σοι τᾱ̓νδρὸς δρᾶν ἀμείνων ηὑρέθη;
Αἱ βόες ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
Τὴν κόρην ὁρῶ.
Τί λέγεις;
Ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ ἦν.
σφῷν μὲν ἐντολὴ Διὸς ἔχει τέλος.
μηδενὶ τοῦτο παραστῇ.
Τοῖς πράγμασιν γὰρ οὐχὶ θυμοῦσθαι χρεών˙ μέλει γὰρ αὐτοῖς οὐδέν.
Ὁ Θωμᾶς ἰσχυρός ἐστιν.
Ὁ Θωμᾶς καλῶς γράφει.
ποῦ ἐστιν ὁ παῖς;
Ἀγαπῶ σε.
κακὸν φέρουσι καρπον οἱ κακοὶ φιλοι.
Τὰ πρόβατα ἐν τῷ αὐλίῳ ἐστίν.
Εὖ γε.
ἥξει γὰρ αὐτά.
τῇ στρατιᾷ ἀπέδωκε μισθόν.
Τίς εἶ σύ;
Στράτευμα συνελέγετο.
μολὼν λαβέ!
δῶς μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω.
τὸ τῆς ἰατρικῆς τέλος ὑγίειά ἐστιν.
Τὸν ἄνθρωπον ὁρῶ.
Oὔποτε ἐπαυόμην ἡμᾶς οἰκτῑ́ρων.
Ἔδωκα αὐτῇ.
Οὖτις ἐμοί γ' ὄνομα.
Ἦν μὲν οὖν τῆς θαλάττης πλησίον κώμη.
Ἐγώ πονῶ καὶ ἀεὶ μάλα κάμνω.
Οὐ πιστεύουσι τῷ Θωμᾷ.
οὐκ ἔσχε τὴν γνώμην.
Ὁ Θωμᾶς κακῶς γράφει.
Tὰ ζῷα τρέχει.
τέχνη δʼ ἀνάγκης ἀσθενεστέρᾱ μακρῷ.
Οὐ πιστεύω τοῖς ξένοις.
Δεῦρο ἐλθὲ καὶ βλέπε.
τί ἐστιν ὃ μίαν ἔχον φωνὴν τετράπουν καὶ δίπουν καὶ τρίπουν γίνεται;
Τί ἐν νῷ ἔχουσιν;
εὕρηκα!
Οἱ φίλοι μου ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
Καιρός ἐστι δειπνεῖν.
ἰτέον οὖν ἐπὶ ἅπαντας τούς τι δοκοῦντας εἰδέναι.
Ποῖ βαίνεις;
ποίᾱς πάτρᾱς ἂν ἢ γένους ῡ̔μᾶς ποτε τύχοιμʼ ἂν εἰπών;
Οὐ γεωργοί εἰσιν.
κάκιστα δὴ μακρῷ κάτειμι.
πάντα ῥεῖ.
διαφορὰ δὲ τις φαίνεται τῶν νόμων.
Ἐν οἰκίᾳ οἰκοῦμεν.
Τὸ μὲν οὖν πλοῖον πλεῖ, ὁ δὲ κυβερνήτης πρὸς τὴν γῆν βλέπει.
Ποῦ ἐστιν ὁ ἵππος;
Ποῖ βαίνετε ὑμεῖς;
Ποῦ ἐστιν ἡ ὁδός;
Μὴ ἀγροικότερον ᾖ τὸ ἀληθὲς εἰπεῖν.
εἴθε σε μήποτʼ εἰδόμᾱν.
αἰσχρὸν ῡ̔μῖν καὶ ἡντινοῦν δίκην ἀπολιπεῖν ἥντινά τις βούλοιτο παρὰ τούτων λαμβάνειν.
Ἡδὺν ὕπνον κάθευδε.
Οὐκοῦν πόροις ἂν τήνδε δωρεᾱ̀ν ἐμοί;
Ὁ οἶκος μικρός ἐστιν.
Ἐν οἰκίᾳ οἰκοῦσιν.
Αὐτὸς ξυνειδώς φησιν;
Διὰ τί οὐ μένεις;
Tῶν πημονῶν μάλιστα λῡποῦσʼ αἵ φανῶσʼ αὐθαίρετοι.
Οὐ πιστεύω αὐτῇ.
Oὗτος, τί ποιεῖς;
Αὐδῶμαι δὲ παῖς Ἀχιλλέως, Nεοπτόλεμος.
Ὁ Θωμᾶς τὴν μήρινθον ζητεῖ.
Ἔχω φίλους.
Ὁ Δικαιόπολις οὐ πάρεστιν.
Nῦν ἐπαινῶ σε ἐφʼ οἷς λέγεις τε καὶ πρᾱ́ττεις.
δέσποτα, μέμνεο τῶν Ἀθηναίων.
ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν.
Ἰσχυρά ἐστιν.