OPUS-MT-train/work-spm/grc-en/val/Tatoeba.src

Ἐπὶ πολὺ ἦν τὰ ὑποζύγια, ἅτε διὰ στενῆς τῆς ὁδοῦ πορευόμενα.
φανῶ σοι νῦν τὸ εἰκόνιον.
Οὐκ ἀληθῆ λέγεις.
δηλοῖς δʼ ὥς τι σημανῶν νέον.
Οὐ δυνατόν ἐστιν!
διὸ τῆς πολιτικῆς οὐκ ἔστιν οἰκεῖος ἀκροατὴς ὁ νέος.
Ἐν ταῖς Ἀθήναις οἰκῶ.
Τὸ πλοῖόν ἐστιν ἐν Βυζαντίῳ.
ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς.
Μὴ θορυβεῖτε.
τούσδε γὰρ μὴ ζῆν ἔδει.
Οὗτοι οἱ παῖδες ἐν κινδύνῳ εἰσίν.
Ποῖ βαίνετε;
Τεᾱ́ν, Zεῦ, δύνασιν τίς ἀνδρῶν ὑπερβασίᾱ κατάσχοι;
ἦλθον ἐπί τινα τῶν δοκούντων σοφῶν εἶναι, ὡς ἐνταῦθα ἐλέγξων τὸ μαντεῖον.
Ἐγγύς ἐστι τὸ νοσοκομεῖον.
Καλῶς γράφεις.
Πονῶ πολύν χρόνον.
Ἐν ἄντροις οἰκοῦσιν.
ἔνθα πολλὴν σωφροσύνην καταμάθοι ἄν τις.
ἀεὶ ὁ θεὸς γεωμετρεῖ.
Ἐλεύθερός εἰμι.
πόνος πόνῳ πόνον φέρει.
μέλλω παθεῖν.
οὔ τι χαίρων δίς γε πημονᾱ̀ς ἐρεῖς.
οἱ λόγοι δ'εἰσίν ἐκ τούτων καὶ περὶ τούτων.
Σῷζε ἡμᾶς.
μάχης δεῖ.
Ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκῶ.
Μὴ πιστεύετε τῷ Θωμᾷ.
Ἀδελφὼ δύο μόρον κοινὸν κατειργάσαντο.
εἰκὸς ἦν ῡ̔μᾶς προορᾶσθαι αὐτά.
Εἰ μὴ πάρεστιν ὁ δεσπότης, ὁ δοῦλος οὐ πονεῖ.
καταρνεῖ μή δεδρᾱκέναι τάδε;
μὴ οὐ πείσῃs σοφούς.
μὴ φύγητε μηδαμῇ.
Οὗτοι δὲ τάχʼ ἂν μείζω τινὰ σοφίᾱν σοφοὶ εἶεν.
Οὐ πιστεύομεν αὐτοῖς.
τοὺς ἰχθῦς οἱ Σύροι θεοὺς ἐνόμιζον.
Τί γίγνεται;
οὐκ εὐθὺς ἀφήσω αὐτόν.
γηράσκω δ' αἰεὶ πολλὰ διδασκόμενος.
εἰ γὰρ παντὸς οὗ ἐστὶν αἴσθησις ἁφή, καὶ νῦν αἴσθησιν ἔχομεν, ἀνάγκη τ᾿, εἴπερ ἐκλείπει τις αἴσθησις, καὶ αἰσθητήριόν τι ἡμῖν ἐκλείπειν.
Ὁ ἰπνὸς μεγάλη ἐστίν.
Δεῦρο βλέπε.
Ποῦ ἐστιν ἡ ναῦς;
εἴθʼ ἦν Ὀρέστης πλησίον.
Ἆρα ἀληθῆ λέγει ὁ Θωμᾶς;
μὴ αὐτὸν οἴει φροντίσαι θανάτου;
Ἐν τῷ ἄστει οἰκῶ.
Ἀγαθοῦ μὲν οὐδενὸς μετέσχεν ἄλλων δὲ πολλῶν.
ἀντιλέγειν φῇς τοῖς βουλομένοις ἡμᾶς ἀπολέσαι.
Ὁ ἥλιος ήδη ἀνατέλλει.
Μἠτʼ ὀκνεῖτε μήτʼ ἀφῆτʼ ἔπος κακόν.
Ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ ἦσθα ἄν με τετῑμωρούμενος.
Μή τι νεώτερον ἀγγέλλεις;
σὲ τόδʼ ἐλήλυθε πᾶν κράτος.
Ποῦ ἐστιν ὁ παῖς;
Ἆρα ἱκανόν ἐστιν;
Οἱ στρατιῶται τῷ ἡγεμῶνι εἵποντο.
Ποῦ ἐστιν ἡ Μαρία;
οὐδὲ δίκαιον προκρίνειν ῥώμην τῆς ἀγαθῆς σοφίης.
πάθει μάθος.
Τὸ βιβλίον μικρόν ἐστιν.
Ὡς καλή ἐστιν.
Ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.
Oὐδἐνα ὅντινʼ οὐ κατέκλασε.
πρὶν γενέσθαι ἠπίστησεν ἄν τις ἀκούσᾱς.
τοῖς πτωχοῖς ὁ χρόνος ἐστὶ θεός.
Τί ὁρᾷ;
Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν.
Οὐκ ἂν μεθείμην τοῦ θρόνου.
Ἐποίησαν μὲν οὐδὲν ἂν κακόν, μὴ παθεῖν δʼ ἐφυλάξαντʼ ἂν ἴσως.
πάντες μιᾷ ὁρμῃ προσεκύνησαν τὸν θεόν.
Ὁ παῖς ἰσχυρός ἐστιν.
Οὔ τι μὴ ληφθῶ δόλῳ.
ἥδιστʼ ἂν ἀκούσαιμι τὸ ὄνομα, τίς οὕτως ἐστὶ δεινὸς λέγειν;
Ἐξόν εἰρήνην ἔχειν αἱρεῖται πολεμεῖν.
πολλᾱ̀ς προφάσεις ηὕρισκεν.
αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος, ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικεν κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ·
Ὁ Δικαιόπολις Ἀθηναῖός ἐστιν.
Ὁ Θωμᾶς κάκιστος γεωργός ἐστιν.
Ἐμὸν τὸ ἔργον.
Καὶ στρατηγὸν δὲ αὐτὸν ἀπέδειξε.
Ἡ οἰκία μικρά ἐστιν, ἀλλὰ καλή.
Οὐ πιστεύομεν τῷ Θωμᾷ.
Tὸν ψόφον ἀκούω.
Mωρίᾱ τηλικαύτην ἡγεῖσθαι πόλιν οἰκεῖν τὸ μέγεθος ὥστε μὴ δεινὸν πείσεσθαι.
Ἐν οἴκῳ οἰκοῦσιν.
Ὁ πατήρ μου ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ.
Ὦ παῖδες, ἱστώμεσθα.
Ἀγαπῶ σε!
Εἴθε μήποτε γνοίης ὅς εἶ.
οὐδὲν τῶν δεόντων ποιούντων ῡ̔μῶν κακῶς τὰ πρᾱ́γματα ἔχει.
Ὁρῶ τὴν οἰκίαν.
Ἐν τοῖς ἀγροῖς οἰκεῖ.
πῶς ἂν ὁ μὴ παρὼν ἐγώ τι σʼ ἡδίκησα;
Οὐδεὶς ἔτι ἡμῖν μάχεται.
Ἐνταῦθʼ ἔμεινεν.
Ὁ Θωμᾶς ἐλεύθερός ἐστιν.
Ὁ Θωμᾶς ἐκεῖ ἦν.
Οὐ πιστεύω αὐτῷ.
γνῶθι σεαυτόν.
θάνατος οὐδὲν διαφέρει τοῦ ζῆν.
Τὸν αἴλουρόν μου ζητῶ.
τὸν ἄνδρʼ ἀπαυδῶ μήτʼ ἐνδἐχεσθαι μήτε προσφωνεῖν τινα.
Πρέπει, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, ἕνα ἕκαστον μανθάνειν ἄλλῃ τινὶ χρῆσθαι γλώσσῃ.
Μὴ πίστευε τῷ Θωμᾷ.
Ὁ Θωμᾶς παιδεύει.
Ἐν τούτῳ τῷ τρόπῳ ἦσθα ἄν με τετῑμωρούμενος.
ἅ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι.
Μή λίπῃς μʼ οὕτως μόνον.
Ἄοκνος εἶ.
Ὁ Θωμᾶς μετὰ τῆς Μαρίας πονεῖ.
νόμος πάντων βασιλεύς.
Ἡ Μαρία τὸν Θωμᾶν οὐ φιλεῖ.
τότε ὀψὲ ἦν καὶ τᾱ̀ς χεῖρας οὐκ ἂν καθεώρων.
Οὔ σοι μὴ μεθέψομαί ποτε.
Καὶ σὺ τέκνον.
Ταῦτα οὕτως ἐστίν.
Διδακτόν ἐστιν ἡ ἀρετή.
Ἀνήρ τις ἐκεῖ ἦν.
εἰ δή τι τέλος ἐστὶ τῶν πρακτῶν ὃ δι' αὑτὸ βουλόμεθα, δῆλον ὡς τοῦτ' ἄν εἴη τἀγαθὸν καὶ τὸ ἄριστον.
δείνʼ ἐπηπείλει, ὥστʼ οὔτε νυκτὸς ὕπνον οὔτʼ ἐξ ἡμέρᾱς ἐμὲ στεγάζειν.
Πῶς ἂν ὀλοίμᾱν;
μηδεὶς ταῦτʼ ῡ̔μῶν ἐπινεύσειεν.
ἀλλὰ μὴ οὐ τοῦτʼ ᾖ χαλεπόν.
Ὡς καλόν ἐστιν.
οὔτοι συνέχθειν ἀλλὰ συμφιλεῖν ἐφῦν.
Ποῦ ἐστιν ἡ μήτηρ;
Nέοις τὸ σῑγᾶν κρεῖττόν ἐστι τοῦ λαλεῖν.
εἰ γὰρ ἐν τούτῳ εἴη.
Oὐδὲν εἶχε φράσαι.
πᾶσα πρᾶξίς τε καὶ προαίρεσις ἀγαθοὺ τινὸς ἐφίεσθαι δοκεῖ.
νόμος πάντων βασιλεύς.
ἰόντων.
Τὸν ποταμὸν ὁρῶ.
ἓν ἑκάτερον, ἀμφότερα δὲ δύο.
σοφοῖς ὁμῑλῶν καὺτὸς ἐκβήσῃ σοφός.
Ἀποθνῄσκω.
Ὁ λέων ἰσχυρός ἐστιν.
ἐπερρώσθη δʼ ἄν τις ἐκεῖνο ἰδών.
αἰὲν ἀριστεύειν.
Οὐ πιστεύομεν αὐταῖς.
τὸ ἀδικεῖν τοῦ ἀδικεῖσθαι κάκιον.
Μὴ φροντίζετε.
Ἥδομαι ὑφ' ὑμῶν τιμώμενος.
Τί ποιεῖς;
Ἐχέτλα πόλις Σικελίας ἐστίν.
οὕτως ἀταλαίπωρος τοῖς πολλοῖς ἡ ζήτησις τῆς ἀληθείᾱς.
Κλέαρχος τοὺς στρατιώτᾱς ἐβιάζετο ἰέναι: οἱ δʼ αὐτὸν ἔβαλλον.
ἀγαθὸς κριτής ἐστι τούτων, ἃ γιγνώσκει.
Ἐγὼ ὀκνοίην ἄν εἰς τὰ πλοῖα ἐμβαίνειν.
ταῦτά μοι πρᾶξον, τέκνον, καὶ μὴ βράδῡνε μηδʼ ἐπιμνησθῇς ἔτι Tροίᾱς.
Τὸ ἐμοῦ ξίφος είναι τὸ ζωή μου.
ἰσχὺν περιεποιήσαντο χρημάτων τε προσόδῳ καὶ ἄλλων ἀρχῇ.
θάνατον πᾶσι κοινὸν [ἐστὶ] καὶ ἀναγκαῖον ἀνθρώποις
τί σῑγᾷς; οὐκ ἐχρῆν σῑγᾶν.
πῶς λιπόναυς γένωμαι;
πηλίκη ἐστιν ἡ βίβλος.
ὁ στρατιώτης τύπῳ ἐγήγερκε τὴν Λαῖλαν.
Ποῖος ἀνήρ ἐστι ὁ Θωμᾶς;
Τὴν εἰρήνην ἐθέλουσιν.
Ἀλλʼ ἄρα μὴ οὐ τοιαύτην ὑπολαμβάνεις σου τὴν μάθησιν ἔσεσθαι.
Οὐ βούλομαι φοιτᾶν εἰς τὸ διδασκαλεῖον.
Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα.
δίκαια πεπονθὼς ἐγὼ ἔσομαι ὑφʼ ῡ̔μῶν.
Τί ὁρῶ;
τοῖσι δ᾽ ἀνέστη ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων ἀχνύμενος: μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφιμέλαιναι πίμπλαντ᾽, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην.
πάντα γὰρ τὰ τοῦ ἁπτοῦ ᾗ ἁπτὸν πάθη τῇ ἁφῇ ἡμῖν αἰσθητά ἐστιν.
Κῦρον μεταπέμπεται.
βέλτῑόν ἐστι σῶμά γʼ ἢ ψῡχὴν νοσεῖν.
Γεωργοὶ ᾖμεν.
τὸ τῆς ἰατρικῆς τέλος ὑγίειά ἐστιν.
πρότερον οὐκ ἔχων πρόφασιν ἐφʼ ἧς τοῦ βίου λόγον δοίην, νῡν εἴληφα.
Ὁ Θωμᾶς τὸν κύνα ζητεῖ.
Ἀγαπῶ σε!
Ἀπέκτειναν αὐτόν.
Ὁ Θωμᾶς μάχαιραν ἔχει ἐν τῇ δεξιᾷ.
Εἰς τὸ πρόσθεν οἱχονται διώκοντες.
φέρε δὴ καὶ τᾱ̀ς μαρτυρίᾱς ἀναγνῶ.
κάτειμι πρίν μοι μοῖραν ἐξήκειν βίου.
σὺν ῡ̔μῖν ὅ τι ἂν δεῄ πείσομαι.
εὖ μέντοι ἴστε, πᾶσαν ῡ̔μῖν τὴν ἀλήθειαν ἐρῶ.
ἀλλʼ ἐχρῆν τι δρᾶν.
ἀλλʼ ὅν πόλις στήσειε, τοῦδε χρὴ κλύειν.
Ποῦ ἐστιν ἡ εἴσοδος;
τί δᾱ́ρσω; δεύτερον ληφθῶ κακός;
Ἆρα ἐν κινδύνῳ ἐσμέν;
Τὸν στέφανον ὁρῶ.
ἐπαξίως γὰρ Φοῖβος, ἀξίως δὲ σὺ πρὸ τοῦ θανόντος τήνδʼ ἔθεσθʼ ἐπιστροφήν.
Κακούργου ἐστὶ κριθέντʼ ἀποθανεῖν, στρατηγοῦ δὲ μαχόμενον τοῖς πολεμίοις.
χρόνῳ ποτʼ ἐξέπρᾱξαν ὡς δοῦναι δίκην.
Μὴ φεύγετε.
Ὁ Θωμᾶς ἁπλοῦς ἐστιν.
ἕκαστος δὲ κρίνει καλῶς ἃ γιγνώσκει.
οἵδε παῖδες στείχουσι.
Ἔστω οὖν.
ποῦ ἐστιν ὁ παῖς;
Tεθνᾶσι τῷ δέει τοὺς τοιούτους ἀποστόλους.
Τί λέγει;
Σὺ καὶ δέδορκας κοὐ βλέπεις.
τῶνδʼ ἔλεγχον τοῦτο μὲν Πῡθώδʼ ἰών πεύθου τὰ χρησθέντα.
Ἄοκνοί ἐσμεν.
Τὴν εἰρήνην ἐθέλομεν.
Χαῖρε, ὦ φίλε!
Παρόν μοι μὴ θανεῖν ὑπὲρ σέθεν, ἀλλʼ ἄνδρα σχεῖν Θεσσάλων ὃν ἤθελον
Ἀλλʼ ὤφελε Κῦρος ζῆν.
Ὁ βίος χαλεπός ἐστιν.
Οὔποτε ἐρεῖ οὐδείς.
Τὸν λέοντα ὁρῶ.
Ποῖ βαίνεις, ὦ πάππα;
Οὐ πιστεύουσιν αὐτῷ.
Ἐν κινδύνῳ οὔκ ἐσμεν.
οὐκέτι μὴ δύνηται βασιλεὺς ἡμᾶς καταλαβεῖν.
πᾶσα τέχνη καὶ πᾶσα μέθοδος ἀγαθοὺ τινὸς ἐφίεσθαι δοκεῖ.
Πάντα ῥεῖ.
Τί πάθω;
Καὶ οὐ γράφει μὲν ταῦτα τοῖς δʼ ἔργοις οὐ ποιεῖ.
βουλοίμην ἂν λαθεῖν αὐτὸν ἀπελθών.
Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα.
Ἡ οἰκία μικρά ἐστιν.
δηλοῖς δʼ ὥς τι σημανῶν νέον.
Oἶδα Σωκράτη οὐδεν πώποτε ἀδικήσαντα.
Οἱ φρονοῦντες εὖ κρατοῦσι πανταχοῦ.
Δεῦρο βλέπετε.
Ἀφροδίτης ἑορτὴ δημοτελὴς ἦν.
Καλή ἐστιν.
Ἆρα ἐν κινδύνῳ εἶ;
φιλίᾱͅ μὲν καὶ εὐνοίᾱͅ ἑπομένους οὐδέποτε εἶχεν.
Ποῦ ἐστιν ὁ ἀνήρ;
οὐχ ὥρᾱ καθεύδειν οὐδʼ ἀμελεῖν ἡμῶν αὐτῶν.
Τότε δʼ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἂν ἐκρῑ́νετο ἐφʼ αὑτοῦ.
Tύχη τέχνην ὤρθωσεν, οὐ τέχνη τύχην.
πυρὸς βροτοῖς δοτῆρʼ ὁρᾷς.
ἡ νίκη τῆς στρατηγικῆς τέλος.
Ἆρα ὁ Θωμᾶς πονεῖ;
αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις μετὰ τῶν λαμπάδων ἑαυτῶν.
Ὁ αἴλουρός μου σκίουρον ἀπέκτονεν.
Τὸν κύνα ὁρῶ.
Καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς.
ὅρᾱ μὴ ἅμα τῷ κακῷ καὶ αἰσχρὰ ᾖ.
ἱκνοῦμαι μὴ προδοὺς ἡμᾶς γένῃ.
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
φόβος ἀνθʼ ὕπνου παραστατεῖ, τὸ μὴ βλέφαρα συμβαλεῖν.
Ἆρα σῶοι ἐσμέν;
Σῷζέ με.
Ἀναλαμβάνων αὐτῶν τὰ ποιήματα διηρώτων ἂν αὐτούς.
Τὸ φύλλον μικρόν ἐστιν.
παῦε, μὴ λέξῃς πέρᾱ.